تأثیر تمرینات پلایومتریک ، مقاومتی، پلایومتریک - مقاومتی بر توان بی هوازی دانش آموزان دختر 13-12 ساله

تحقیق حاضر اثر 18 جلسه تمرینات پلیو متریک ، مقاومتی و ترکیب دو تمرین بر توان بی هوازی دانش آموزان 13-12 ساله می باشد برای این منظور 36 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و به 3گروه تقسیم شدند سپس با استفاده از ابزار های مخصوص اندازه گیریمانند کالیپر ، وزنه ، قد سنج ، مترنواری و همچنین تستهای 20متر سرعت ،پرش عمودی، دو 4.9متر و تست rastجهت پیش از آزمون و پس از آزمون گرفته شد. ابتدا داده های حاصل از پژوهش با استفاده از شاخص های گرایش به مرکز (میانگین) و پراکندگی (انحراف معیار) توصیف شد. بنابراین جهت مقایسه مقادیر متغیرها بین سه گروه حاضر در پژوهش، از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. جهت تغییرات درون گروهی نیز از آزمون t استیودنت ویژه گروههای وابسته استفاده شد. نتایج: تمرینات هرسه گروه باعث تغییر معنادار در رکورد 20متر، 4.9متر، شاخص خستگی، توان حداکثر ، دور باسن وشکم ، ونسبت دور شکم به باسن نشد . اما باعث تغییر معنادار در رکورد پرش عمودی ،توان بی هوازی اسید لاکتیک و توان حداقل شد همچنین در هرسه گروه تمرینات باعث کاهش معنادار چربی زیر پوستی سه سر بازو و ساق پا و همچنین در صد چربی بدن شدند . تمرینات هردو گروه پلایومتریک وپلایومتریک- مقاومتی باعث افزایش معنادار در توان میانگین شد . در گروههای مقاومتی وپلایومتریک تغییر معنادار در توده بدن دیده نشد اما توده بدن در گروه پلایومتریک- مقاومتی به طور معنادار کاهش یافت .